13 Φεβρουαρίου : Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου
Στο δεύτερο άρθρο μας θα ταξιδέψουμε για λίγο πίσω στην ιστορία και συγκεκριμένα αυτή του Ραδιοφώνου και θα εξετάσουμε κατά πόσο πλέον υπάρχει στις ζωές μας. Το παρακάτω κείμενο αποτελεί έρευνα της μαθήτριας Μαριτίνας Μυλωνά. Ας απολαύσουμε τι διάβασε για το ραδιόφωνο αλλά και ποια είναι η άποψη της για αυτό. Άραγε είναι κάτι που ακόμα απολαμβάνουμε στις μέρες μας ή είναι κάτι ξεχασμένο;
“Τα ραδιόφωνα λειτουργούν με ραδιοκύματα. Το πρώτο ραδιόφωνο δημιουργήθηκε από τον Αλεξάντερ Ποπόφ το 1895. Το 1923 ήταν η πρώτη φορά στην Ελλάδα που προσπάθησαν να εγκαταστήσουν το πρώτο ραδιοφωνικό πομπό. Ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός εξέπεμψε στη Θεσσαλονίκη από τον Χρήστο Τσιγγερίδη στις 25 Μαρτίου το 1928 και λειτούργησε για 20 χρόνια περίπου στη πόλη. Το πρώτο εθνικό ραδιόφωνο φτιάχτηκε στην Αθήνα στις 25 Μαρτίου το 1938. Το 1945 ιδρύθηκε το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας.
Πλέον υπάρχουν αμέτρητοι σταθμοί ραδιοφώνων ακόμη και στη τηλεόραση! Αν και πλέον υπάρχουν τα κινητά και το ίντερνετ για να ακούμε μουσική, το ραδιόφωνο μας τη δίνει δωρεάν και παίζει Ελληνικά και ξένα τραγούδια. Είναι μια καλή λύση όταν δεν έχουμε κοντά το κινητό μας ή δε θέλουμε να τα ανοίξουμε αλλά θέλουμε να ακούσουμε μια μουσική εκπομπή πχ. τότε είναι μια πολύ καλή λύση”.
Έπειτα ρωτήσαμε τυχαία κάποια παιδιά του ΚΕΠΕ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ να μοιραστούν μαζί μας τις απόψεις τους για το Ραδιόφωνο. Για να δούμε τι μας απάντησαν.
“Εγώ δε το ακούω τώρα. Αλλά κάποτε το Ραδιόφωνο μας βοήθησε σε κρίσιμες στιγμές, μας προειδοποιούσε για αυτά που γίνονταν στη χώρα μας, είτε όταν είχαμε πόλεμο είτε επανάσταση , αλλά και όταν γινόταν κάτι κακό που έπρεπε να φυλαχτούμε. Αν ζούσα σε αυτή την εποχή θα άκουγα για να προστατευτώ. Θα το χρησιμοποιούσα!
Πολλοί άνθρωποι ακούν Ραδιόφωνο, περισσότερο βέβαια οι παππούδες ή άνθρωποι που δεν έχουν τηλεοράσεις. Εγώ δεν ακούω γιατί δεν ασχολούμαι με τις ειδήσεις ή με την ώρα και το ραδιόφωνο αυτά λέει. Λέει συνεχώς τι ώρα είναι, για παράδειγμα, στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι 2 ακριβώς.
Δεν ακούω σήμερα γιατί έχω υπολογιστή ή τηλεόραση. Δεν έχουμε κιόλας καν στο σπίτι για να ακούσω. Παλιά νομίζω είχαν, τώρα όχι!
Πιστεύω ναι ακούν αρκετοί σαν τον μπαμπά μου και άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας. Ακούνε τραγούδια όσοι δεν έχουν τηλεόραση ή υπολογιστή.
Ναι, πιστεύω ακούνε πολλά παιδιά σαν και μένα. Εγώ ακούω γιατί μ’ αρέσουν τα τραγούδια και τα ξένα και τα ελληνικά και χορεύω και τραγουδάω. Αν σου αρέσει η μουσική, ακούς ραδιόφωνο. Αν δε σ’ αρέσει δεν ακούς. Αυτό!”
Επιμένουμε να Αλλάζουμε τον κόσμο με το να βάζουμε νέες συνήθειες στην καθημερινότητά μας. Εκτιμούμε τη συνεισφορά του ραδιοφώνου στις ζωές μας εκείνα τα δύσκολα χρόνια αλλά και τα σημερινά χρόνια. Το ραδιόφωνο, αν και μερικώς ξεχασμένο, δε λησμονείται αυτό και η σημασία του. Με ένα τραγούδι, μια μελωδία μπορεί να αλλάξει ο κόσμος, όπως μας έχουν πει παλαιότερα τα παιδιά.
Από τη συντακτική ομάδα της εφημερίδας “Ο Ακροβάτης”
