Αυτές τις μέρες βλέπουμε να αποκαλύπτεται μια καλά κρυμμένη λεκτική και σωματική βία τόσο στον αθλητικό χώρο όσο και στον χώρο της τέχνης της υποκριτικής. Όλοι μας γνωρίζουμε, παιδιά και μεγάλοι πως η βία και η κακοποίηση δυστυχώς υπάρχουν. Κάποιοι την αντιλαμβάνονται ως κλωτσιά και άλλοι ως ένα “φύγε από εδώ”. Ρωτήσαμε, λοιπόν, τα παιδιά πώς αντιλαμβάνονται αυτά τη βία. Μετά από αρκετή έρευνα τόσο εξωτερική όσο και εσωτερική, τα παιδιά μας απάντησαν με τα παρακάτω κείμενα. Δίνω τη σκυτάλη στην Μαριτίνα (12 χρονών), την Αιμιλία (10 χρονών) και στα υπόλοιπα παιδιά.
“Δυστυχώς οι κακοποιήσεις είναι πάρα μα πάρα πολλές. Σωματική, σεξουαλική, λεκτική, ψυχολογική, συναισθηματική, διανοητική και πνευματική. Είναι ένα από τα χειρότερα πράγματα στο κόσμο. Όλες αυτές οι μορφές αποτελούν το bullying και τη Βία. Άλλο ένα πολύ άσχημο φαινόμενο της Βίας είναι η οικογενειακή βία. Καλό είναι να μη μπερδεύουμε τη κακοποίηση με τη βία. Είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα διότι οι προεκτάσεις και οι συνέπειες ανάλογα με το ποσό συχνά γίνεται είναι εντελώς διαφορετικές. Για αρχή θα συγκεντρωθούμε στη λεκτική κακοποίηση και μετά θα αλλάξει το θέμα. Υπάρχουν άμεσες και έμμεσες λεκτικές κακοποιήσεις. Άμεσες ονομάζουμε τις εκφράσεις που μεταδίδουν υποτίμηση, κριτική, απόρριψη, εξύβριση, απειλές και προσβολές. Π. χ. Αν επιστρέψεις μετά τις 6 θα σε διώξω. Επίσης λεκτική κακοποίηση λέγεται όταν χαρακτηρίζουμε τον άλλο :βλάκα, κακό, άχρηστο, αχάριστο, αλήτη, χαζό….
Η έμμεση λεκτική κακοποίηση είναι : μηνύματα σε πλάγιο λόγο, απειλές, προσβλητικοί χαρακτηρισμοί. Π. χ. Θα με κάνεις να πεθάνω πριν την ώρα μου. Δεν είσαι τόσο έξυπνη όσο ο αδελφός σου. Μόνο οι …………………… συμπεριφέρονται έτσι. Πάμε στη συναισθηματική / ψυχολογική κακοποίηση. Όταν λέμε : Ελπίζω να περάσεις τις εξετάσεις και εννοούμε ότι είναι τόσο ανίκανος και χαζός. Δε θα τα καταφέρει. Είναι συναισθηματική / ψυχολογική κακοποίηση. Όλες αυτές οι ειρωνικές εκφράσεις ή αυτό που λέμε σκάσε και άκουσε, ονομάζεται κακοποίηση. Σωματική κακοποίηση. Το θέμα αλλάζει εντελώς εδώ. Η σωματική κακοποίηση περιλαμβάνει: σεξουαλική κακοποίηση, χτυπήματα και διαφόρου είδους βάναυσα πράγματα. Για το συγκεκριμένο θέμα δε θα πω περισσότερα διότι είναι ένα πολύ μα πάρα πολύ άσχημο θέμα. Φυσικά άμα δεχόμαστε κάποιο από τα παραπάνω είδη κακοποίησης πρέπει να μιλήσουμε άμεσα με την αστυνομία (100) και εκτός αυτού κάποιους ειδικούς. Άμα ξέρουμε ότι κάποιος/κάποια περνάει κάτι τέτοιο πρέπει αμέσως να ζητήσουμε βοήθεια από ειδικούς, αστυνομικούς ή γιατρούς”.
“Δεν πρέπει να κοροϊδεύουμε τους άλλους για την εμφάνισή τους ,την εθνικότητά τους κτλ. Πρέπει να σκεφτόμαστε πόσο πληγωμένοι νιώθουν όταν κάποιοι άλλοι άνθρωποι τους απορρίπτουν λεκτικά. Νιώθουν άσχημα και ντρέπονται για κάτι που δεν φταίνε .Επίσης πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε ότι ποτέ δεν πρέπει να κάνουμε αυτά που δεν θέλουμε να μας κάνουν. Η σωματική βία είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος, μπορεί να γίνει από παρέες, οικογένεια, δασκάλους, και γενικά από ανθρώπους που είναι άρρωστοι ψυχικά .Τα θύματά τους τα ταλαιπωρούν και τα μειώνουν και αυτοί εκτονώνονται όταν κακοποιούν συνανθρώπους τους. Πιστεύω ότι οι θύτες πρέπει να ζητήσουν βοήθεια από ψυχολόγους”..
Ζητήσαμε έπειτα τυχαία κάποια παιδιά ηλικίας 7 έως 10 χρονών του ΚΕΠΕ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ να μας δώσουν έναν ορισμό για τη λέξη βία ή κοροϊδία και αυτά μας είπαν:
“Βία είναι όταν μαλώνει ο ένας με τον άλλον και αρχίζουν και βρίζονται. Είναι επειδή δε μπορούν να ελέγξουν τα νεύρα τους. Τότε αρχίζουν και λένε πράγματα που δεν ισχύουν. Επικρατεί η αντιμιλιά και τα νεύρα. Η βία σίγουρα δεν είναι κάτι καλό και αυτοί που το δέχονται είναι ανυπεράσπιστοι. Αυτοί όμως που το κάνουν το κάνουν γιατί έχουν τέτοια παραδείγματα από τους γονείς τους, μπλέκουν με κακές παρέες και όταν δε συμπαθούν κάποιον θέλουν να τον βασανίζουν μέχρι σε εισαγωγικά το τέλος του! Εγώ πιστεύω ότι αυτοί οι άνθρωποι νοιώθουν άσχημα για τον εαυτό τους και το κάνουν αυτό. Μερικά είναι και κακομαθημένα. Και έχω ακούσει ότι αυτά τα παιδιά μάλλον δεν έχουν πάρει ποτέ αγάπη από την οικογένειά τους. Η βία δεν είναι σωστή. Δεν είναι ωραίο να κοροϊδεύεις και να χτυπάς γιατί μετά ο άλλος άμα σε κοροϊδέψει και σε χτυπήσει εσένα δε θα σου αρέσει. Και αυτός που τον κοροϊδεύουν νοιώθει πολύ άσχημα, δεν του αρέσει. Και δε πρέπει να κάνουμε ότι δεν αρέσει στον άλλον”.
Όταν ρωτήθηκαν αν μπορεί να αλλάξει η βία και η κοροϊδία τα παιδιά μας απάντησαν:
“Νομίζω ότι μπορεί να αλλάξει και να φύγει η βία. Τη στιγμή που πάει να βρίσει ή να χτυπήσει, πρώτα θα του έλεγα να το σκεφτεί και να ελέγξει τα νεύρα του. Μετά θα του έλεγα να μην το κάνει γιατί δεν είναι ωραίο να μαλώνουμε.
Δεν νομίζω να αλλάξει γιατί πολλοί άνθρωποι έχουν μέσα τους κακία και αυτό δε γίνεται να τους το αλλάξεις! Αυτό ισχύει και σε πολλά άλλα όντα όπως στα ζώα. Είναι στη φύση! Εγώ δε θα έδινα σημασία αν ήταν κάποιος ξένος και τον κορόιδευαν γιατί δε θέλω να μπλέκομαι σε καυγάδες. Θα αδιαφορούσα. Αν όμως πείραζαν κάποιον φίλο μου μπορεί και εγώ να πήγαινα σε αυτούς να τους έλεγα κάποια πράγματα! Γιατί είναι φίλοι μου και δε θέλω να πειράζουν τους φίλους μου.
Δεν νομίζω να άλλαζε. Ό,τι κι αν τους έλεγα, δε θα έπιαναν καθόλου τα λόγια μου. Όσα σταμάτα κι αν τους έλεγα, αυτοί θα συνέχιζαν. Οπότε γιατί να καθίσω να τους πω;
Δε θα άλλαζε κάτι αν τους έλεγα το οτιδήποτε. Ίσα ίσα θα χτυπούσε ή θα με έβριζε και εμένα. Πολύ δύσκολο να φύγει η βία γιατί δεν παίρνουν από λόγια αυτοί οι άνθρωποι, θέλουν το κακό του άλλου. Αν με άκουγαν θα έλεγα να σταματήσουν γιατί φέρνουν σε πολύ δύσκολη θέση τους άλλους και γιατί στην ουσία δεν υπάρχει πραγματικός λόγος πίσω από αυτές τις βρισιές και τα χτυπήματα.
Ναι, πιστεύω ότι θα άλλαζε άμα τους δώσουμε ένα μάθημα! Εγώ θα τους έλεγα να σταματήσουν να κοροϊδεύουν γιατί δε θα τους άρεσε να είναι αυτοί στη θέση των άλλων που κοροϊδεύουν και χτυπάνε!
Εγώ αν γινόμουν πρόεδρος θα έβαζα έναν νέο νόμο, έναν κανόνα. Όποιον δουν να βρίζει και να χτυπά σε οποιοδήποτε μέρος κατευθείαν θα τιμωρούταν. Ή θα έβαλα ένα νέο επάγγελμα, έναν φύλακα στα σχολεία και σε άλλα μέρη που χτυπάνε και βρίζουν και αυτός ο φύλακας θα βρίσκεται εκεί μόνο για αυτές τις περιπτώσεις και όποιον έβλεπε να βρίζει ή να χτυπάει θα τον έπιανε αμέσως. Επίσης, αν υπήρχε μαγεία, θα μ’ άρεσε να υπήρχε κάτι σαν μια μαγική μαρμελάδα και να σταματούσε η κακία, μόλις την έβαζα στο στόμα του άλλου. Θα ήθελα να μπορούσε να γίνει αυτό όπως σε κάποιες ταινίες. Μόνο έτσι θα άλλαζε η βία. Αλλά επειδή ούτε πρόεδρος θα γίνω ούτε η μαρμελάδα υπάρχει, δε θα αλλάξει! Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε για εμάς!”
Ας ολοκληρώσουμε με μια απολαυστική ομιλία της Χριστίνας, γύρω από το θέμα της βίας. Απολαύστε, λοιπόν, μια πρώτη εικόνα του επερχόμενου “O ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ” podcast, ένας τρόπος να ακουστεί και κυριολεκτικά η φωνή των παιδιών και το πάθος τους να επικοινωνούν τις σκέψεις τους με όλους. Ας αφήσουμε την φωνή τους να φτιάξει έναν νέο κόσμο. Κανείς δεν είναι πολύ μικρός για να φέρει την αλλαγή!
“Τα παιδιά μίλησαν και οφείλουμε να τα ακούσουμε! Η βία είναι κάτι άσχημο και σίγουρα κάτι που θέλουμε να αλλάξουμε στον κόσμο, όσο απίθανο και αν φαίνεται αυτό. Το μήνυμά μας για αυτό το μήνα είναι “αλλάζουμε τον κόσμο“. Τι καλύτερο πρώτο βήμα από το να αλλάξουμε για αρχή τον δικό μας, εσωτερικό κόσμο! Αν θες να δεις μια αλλαγή, ξεκίνα πρώτα από τον εαυτό σου! Αυτό πιστεύουν τα παιδιά και θα συμφωνήσουμε και εμείς!
Από την συντακτική ομάδα της εφημερίδας “Ο Ακροβάτης”
